Kiedy we wspólnocie pojawiają się:
- stagnacja
- trudności z określeniem charyzmatu czy kierunku
- problemy z prowadzeniem formacji
- bliżej niesprecyzowane problemy relacyjne, strukturalne, formacyjne
Jeśli są to problemy Twojej wspólnoty,
to chętnie wesprę Cię w ich rozwiązaniu.
Nie musicie robić tego sami.
Kiedy we wspólnocie pojawiają się:
- stagnacja
- trudności z określeniem charyzmatu czy kierunku
- problemy z prowadzeniem formacji
- bliżej niesprecyzowane problemy relacyjne, strukturalne, formacyjne
Jeśli są to problemy Twojej wspólnoty,
to chętnie wesprę Cię w ich rozwiązaniu.
Nie musicie robić tego sami.
Czasem, będąc wewnątrz wspólnoty i angażując się codziennie w jej życie, trudno zauważyć pewne obszary wymagające uwagi lub spojrzeć na trudności z odpowiedniego dystansu. Bardzo często pomocne jest wsparcie osoby z zewnątrz, która wnosi świeże spojrzenie, a także doświadczenie w pracy z różnymi wspólnotami chrześcijańskimi. Taka osoba może zauważyć niewidoczne na co dzień szczegóły, pomóc zidentyfikować mocne strony, a także wskazać na potencjalne przeszkody w integralnym rozwoju duchowym.
Mój cel to nie tylko identyfikacja problemów, ale przede wszystkim współpraca z liderami i członkami wspólnoty, by razem wypracować rozwiązania, które będą zgodne z Waszym charyzmatem i powołaniem.
Czasem, będąc wewnątrz wspólnoty i angażując się codziennie w jej życie, trudno zauważyć pewne obszary wymagające uwagi lub spojrzeć na trudności z odpowiedniego dystansu. Bardzo często pomocne jest wsparcie osoby z zewnątrz, która wnosi świeże spojrzenie, a także doświadczenie w pracy z różnymi wspólnotami chrześcijańskimi. Taka osoba może zauważyć niewidoczne na co dzień szczegóły, pomóc zidentyfikować mocne strony, a także wskazać na potencjalne przeszkody w integralnym rozwoju duchowym.
Mój cel to nie tylko identyfikacja problemów, ale przede wszystkim współpraca z liderami i członkami wspólnoty, by razem wypracować rozwiązania, które będą zgodne z Waszym charyzmatem i powołaniem.
Jak wygląda proces?
Poniższy schemat jest najczęściej występującym, co nie znaczy, że nie może wyglądać inaczej. Do każdej współpracy, podchodzę w sposób indywidualny.
1. Pierwszy kontakt. Najczęściej odzywa się do mnie lider wspólnoty, osoba, która bierze odpowiedzialność za wspólnotę. Wtedy ma to największy sens, ponieważ zmiany mogą się pojawić wtedy, gdy jest na to zgoda lidera, lub osób odpowiedzialnych za wspólnotę.
2. Spotkanie z liderem. Podczas tego pierwszego spotkania wysłuchuję w jakim miejscu jest wspólnota, jakie są jej problemy i czego oczekuje od współpracy. W tym czasie zadaję też pytania, które pozwolą mi lepiej zrozumieć życie wspólnotowe.
3. Spotkanie w gronie odpowiedzialnych. Dzięki poszerzeniu rozmówców mogę zobaczyć szerszą perspektywę, usłyszeć trudności z którymi zmagają się osoby biorącę odpowiedzialność za wspólnotę. Mogą to być m.in.:
- relacje między liderem a odpowiedzialnymi za wspólnotę
- aktywność wspólnoty a zaniedbanie wzajemnych relacji i formacji
- koncentracja tylko na jednym wymiarze formacji (np. tylko na modlitwie, duchowości, skuteczności w posłudze)
- brak umiejętności stworzenia integralnego planu formacyjnego dla całej wspólnoty z uwzględnieniem formacji liderów, animatorów, spotkań dla wszystkich członków wspólnoty w małej grupie
- brakiem wiedzy o rozwoju życia duchowego, o różnych formach modlitwy, o procesie we wzroście życia chrześcijańskiego
4. Analiza potrzeb. Spotkania pomagają w ustaleniu jakie potrzeby ma wspólnota. Na tej podstawie przygotowuje propozycję rozwiązań, formacji, konkretnych działań.
5. Bieżące zmiany. Wspólnotę tworzą ludzie, więc podczas współpracy na bieżąco rozmawiamy o tym jak dany pomysł wpływa na funkcjonowanie. Spotykamy się z taką częstotliwością jaka jest potrzebna do realizacji zmian.
6. Towarzyszenie. Prowadzę spotkania dla liderów, animatorów, towarzyszę im, idziemy razem, by oni, wzmocnieni, mieli siłę towarzyszyć innym.
Dlaczego ja?
Temat integralnej formacji we wspólnotach jest mi bardzo bliski. Widzę wyzwania, które mają liderzy, animatorzy i całe wspólnoty. W swojej pracy wykorzystuję przede wszystkim:
- doświadczenie współpracy z wspólnotami
- rozumienie procesów międzyludzkich
- wykształcenie teologiczne
- zrozumienie kontekstu Kościelnego
- empatyczne podejście
- własne doświadczenie wiary.
Jak wygląda proces?
Poniższy schemat jest najczęściej występującym, co nie znaczy, że nie może wyglądać inaczej. Do każdej współpracy, podchodzę w sposób indywidualny.
- Pierwszy kontakt. Najczęściej odzywa się do mnie lider wspólnoty, osoba, która bierze odpowiedzialność za wspólnotę. Wtedy ma to największy sens, ponieważ zmiany mogą się pojawić wtedy, gdy jest na to zgoda lidera, lub osób odpowiedzialnych za wspólnotę.
- Spotkanie z liderem. Podczas tego pierwszego spotkania wysłuchuję w jakim miejscu jest wspólnota, jakie są jej problemy i czego oczekuje od współpracy. W tym czasie zadaję też pytania, które pozwolą mi lepiej zrozumieć życie wspólnotowe.
- Spotkanie w gronie odpowiedzialnych. Dzięki poszerzeniu rozmówców mogę zobaczyć szerszą perspektywę, usłyszeć trudności z którymi zmagają się osoby biorącę odpowiedzialność za wspólnotę. Mogą to być m.in.:
- relacje między liderem a odpowiedzialnymi za wspólnotę
- aktywność wspólnoty a zaniedbanie wzajemnych relacji i formacji
- koncentracja tylko na jednym wymiarze formacji (np. tylko na modlitwie, duchowości, skuteczności w posłudze)
- brak umiejętności stworzenia integralnego planu formacyjnego dla całej wspólnoty z uwzględnieniem formacji liderów, animatorów, spotkań dla wszystkich członków wspólnoty w małej grupie
- brakiem wiedzy o rozwoju życia duchowego, o różnych formach modlitwy, o procesie we wzroście życia chrześcijańskiego
- Analiza potrzeb. Spotkania pomagają w ustaleniu jakie potrzeby ma wspólnota. Na tej podstawie przygotowuje propozycję rozwiązań, formacji, konkretnych działań.
- Bieżące zmiany. Wspólnotę tworzą ludzie, więc podczas współpracy na bieżąco rozmawiamy o tym jak dany pomysł wpływa na funkcjonowanie. Spotykamy się z taką częstotliwością jaka jest potrzebna do realizacji zmian.
- Towarzyszenie. Prowadzę spotkania dla liderów, animatorów, towarzyszę im, idziemy razem, by oni, wzmocnieni, mieli siłę towarzyszyć innym.
Dlaczego ja?
Temat integralnej formacji we wspólnotach jest mi bardzo bliski. Widzę wyzwania, które mają liderzy, animatorzy i całe wspólnoty. W swojej pracy wykorzystuję przede wszystkim:
- doświadczenie współpracy z wspólnotami
- rozumienie procesów międzyludzkich
- wykształcenie teologiczne
- zrozumienie kontekstu kościelnego
- empatyczne podejście
- własne doświadczenie wiary
